Özel öğrenme güçlüğü ( Disleksi ) bir bozukluk değildir, bazı avantajları yanında dezavantajları da olan farklı bir düşünme tarzıdır. Bu farklı tarz nedeniyle, disleksik bireylerin yatkın oldukları öğrenme biçimi, bu kişilerin bazı alanlarda zorluk yaşamasına neden olabilir. Pek çok insan öğrenmeye yemek yerken, yada bir şeyler içerken daha iyi konsantre olabilir. Böylece kişinin öğrenme ile ilgili gerilimi de azalır. Ancak ortada dikkat bozukluğunun olduğu bir durum varsa, yiyeceklerle uğraşmak, odaklanmanın azalmasına neden olur. Yiyecek durumundaki farklılık gibi zaman anlamında da bireyler arasında farklılık vardır.
Disleksi Bireylerinde Zaman Dilimine Göre Öğrenme Tipi
Her bireyin günlük döngüde verimliliğinin arttığı zaman dilimleri vardır. Bireyler bu zaman dilimlerinin farkındaysa bu farkındalık onlara yardımcı olabilir. Disleksik bireylerin çoğu “baykuş tipi” denilen gece zihin açıklığı durumuna sahiptir, yani en iyi gece öğrenirler. Sabah 9’dan önce zihinsel faaliyetler gerektiren çalışmalar onlara çok zor gelir ve öğrenme algıları neredeyse kapalıdır.
Daha az görülen tip ise “tarla kuşu” tipidir. Genellikle erken saatlerde daha verimlidirler. Öğrenme faaliyetleri için algıları açık ve konsantrasyonları daha yüksektir. Geceleyin onlar için çalışmak onlar için anlamsızdır.
Birçok insan disleksinin güçlü yanları yerine zayıflıklarına odaklanır. Bu kişilerin en önemli özelliği güçlüklerinin üstesinden gelebilecek birçok stratejiyi bulup kullanıyor olmalarıdır.
Disleksi Algı Alanları
Öğrenme mutlaka kişinin bireysel ihtiyaçlarının üzerinde inşa edilmelidir. Disleksi bireylerinin öğrenme için tercih ettikleri algı kanalları farklı olabilir ve bu tercihler yaptıkları işe göre de değişebilir. Ancak farklı eğilimleri daha iyi anlayarak kendimizi daha iyi değerlendirmemiz mümkün olabilir. Üzerinde düşünülmesi ve anlaşılması gereken 3 ana alan vardır. Bunlar; görsel, işitsel ve kinestetik algı alanları.
